23/04/2019
Mellor só que mal acompañado, di o refrán. Seguro que botastes man desta máxima en innumerables ocasións ao longo da vida. Quizais tamén sexa útil aplicala sen miramientos na vosa faceta como peregrinos, aínda que o máis recomendable é pararse un par de minutos a reflexionar sobre a primeira dúbida que vos xurdirá unha vez que tomásedes a decisión de lanzarvos ao Camiño: só ou en grupo? A resposta é importante, pois condicionará a planificación do traxecto e mesmo a propia forma de gozalo.
Sabemos que a experiencia é un grao e por iso tamén somos conscientes de que os peregrinos veteranos tedes máis que claro que facer e como enfocar a ruta, pero para aquelas persoas que por primeira vez aventúranse a realizar o Camiño de Santiago, todo está por descubrir e as dúbidas xorden como cogomelos. É por iso que en Galician Roots queremos realizar varias achegas desde a nosa experiencia co obxectivo de que vos sexan de utilidade.
O Camiño en solitario
A soidade buscada vs a soidade imposta. Hai dúas razóns fundamentais polas que facemos o camiño en solitario: porque queremos ou porque non nos queda outro remedio. A miúdo sucede que é difícil cadrar as vacacións coas das nosas amizades, que nosa parella prefire unha semana de praia e mojitos, que na familia todo o mundo está ocupado ou simplemente que xorden imprevistos e quedámonos sen acompañantes…
É entón cando aparece a pregunta lóxica: que pinto eu só? Pois ben, chegados a este punto é importante sinalar que no Camiño unicamente estarás só se iso é o que desexas e o que buscas. Polo demais, o Camiño é acolledor, fará que sintas amparado en todo momento e brindarache a oportunidade de coñecer a infinidade de persoas, desde peregrinos ata aldeáns das localidades polas que vaias pasando. Precisamente marchar en solitario fainos ser máis abertos e receptivos, facilitando o trato cos demais. Así que, punto número un: desterremos o pavor á soidade imposta, novas amizades están a agardarnos.
E se me pasa algo? Durante o noso traxecto cara a Compostela poden xurdir mil eventualidades; aínda que nin máis nin menos que as que poderiamos ter en calquera outro tipo de viaxe ou vacacións. Si é certo que a idea de atoparnos sós ante unha situación de emerxencia pode resultar inquietante, pero en ningún caso debe ser motivo para descartar a opción de facer o camiño en solitario.
Calquera problema terá fácil solución se somos prudentes, planificamos e aplicamos o sentido común. En que se traduce isto? Pois por exemplo en decantarnos por un itinerario que nos asegure a presenza regular de xente durante todo o traxecto. Neste sentido, o Camiño Francés e o Camiño Portugués son dúas boas opcións, pois entre ambos suman máis do 80% dos peregrinos que alcanzan a tumba do Apóstolo Santiago. A época do ano tamén inflúe; entre marzo e outubro teremos máis camiñantes dispostos a botarnos unha man en caso de emerxencia. Nos meses de inverno as diferentes variantes da ruta xacobea tenden a quedar desertas; mala época por tanto para iniciar a aventura en solitario.
Outra das recomendacións é adaptarse ao horario que realizan a maioría de camiñantes, é dicir, madrugar e terminar a etapa xusto antes de comer ou á primeira hora da tarde. Por último, teremos que estar atentos a pequenos detalles que se viaxamos sós cobran especial importancia, por exemplo planificar ben a etapa do día seguinte ou asegurarnos de que o noso teléfono móbil teña sempre suficiente batería.
Quen dixo medo!
España é un país seguro e a ruta xacobea tamén. Saír a camiñar sós de día ou de noite sen pensar nos perigos que nos poidan axexar, algo que sería impensable en boa parte do planeta, resulta en grao sumo común no noso país. Son millóns os peregrinos que pasaron pola nosa terra nos últimos anos e pouquísimos os sucesos violentos que ocorreron.
Os maiores problemas de seguridade que podedes atoparvos son os pequenos roubos nos albergues. Por iso, recomendámosvos non levar obxectos de valor nin demasiado diñeiro en metálico e manter sempre as vosas pertenzas ao alcance da vista. Tamén é recomendable camiñar de día. Como vedes, o sentido común é unha vez máis a mellor protección.
Non teñades medo a facer o Camiño de Santiago en solitario. Corredes máis risco de sufrir un atropelo que un atraco. Darédesvos conta a medida que completedes etapas e vexades as casas dos aldeáns coas portas abertas sempre de par en par.
Fago o que quero
Sobran as explicacións. Facer o Camiño de Santiago en solitario permitiravos gozar de plena autonomía á hora de planificar etapas e tomar calquera decisión, sen necesidade de acordar nin de adaptarse ao que decida un grupo. Dito noutras palabras: poderedes facer o que queirades. Que gustazo!
Sabemos que a experiencia é un grao e por iso tamén somos conscientes de que os peregrinos veteranos tedes máis que claro que facer e como enfocar a ruta, pero para aquelas persoas que por primeira vez aventúranse a realizar o Camiño de Santiago, todo está por descubrir e as dúbidas xorden como cogomelos. É por iso que en Galician Roots queremos realizar varias achegas desde a nosa experiencia co obxectivo de que vos sexan de utilidade.
O Camiño en solitario
A soidade buscada vs a soidade imposta. Hai dúas razóns fundamentais polas que facemos o camiño en solitario: porque queremos ou porque non nos queda outro remedio. A miúdo sucede que é difícil cadrar as vacacións coas das nosas amizades, que nosa parella prefire unha semana de praia e mojitos, que na familia todo o mundo está ocupado ou simplemente que xorden imprevistos e quedámonos sen acompañantes…
É entón cando aparece a pregunta lóxica: que pinto eu só? Pois ben, chegados a este punto é importante sinalar que no Camiño unicamente estarás só se iso é o que desexas e o que buscas. Polo demais, o Camiño é acolledor, fará que sintas amparado en todo momento e brindarache a oportunidade de coñecer a infinidade de persoas, desde peregrinos ata aldeáns das localidades polas que vaias pasando. Precisamente marchar en solitario fainos ser máis abertos e receptivos, facilitando o trato cos demais. Así que, punto número un: desterremos o pavor á soidade imposta, novas amizades están a agardarnos.
E se me pasa algo? Durante o noso traxecto cara a Compostela poden xurdir mil eventualidades; aínda que nin máis nin menos que as que poderiamos ter en calquera outro tipo de viaxe ou vacacións. Si é certo que a idea de atoparnos sós ante unha situación de emerxencia pode resultar inquietante, pero en ningún caso debe ser motivo para descartar a opción de facer o camiño en solitario.
Calquera problema terá fácil solución se somos prudentes, planificamos e aplicamos o sentido común. En que se traduce isto? Pois por exemplo en decantarnos por un itinerario que nos asegure a presenza regular de xente durante todo o traxecto. Neste sentido, o Camiño Francés e o Camiño Portugués son dúas boas opcións, pois entre ambos suman máis do 80% dos peregrinos que alcanzan a tumba do Apóstolo Santiago. A época do ano tamén inflúe; entre marzo e outubro teremos máis camiñantes dispostos a botarnos unha man en caso de emerxencia. Nos meses de inverno as diferentes variantes da ruta xacobea tenden a quedar desertas; mala época por tanto para iniciar a aventura en solitario.
Outra das recomendacións é adaptarse ao horario que realizan a maioría de camiñantes, é dicir, madrugar e terminar a etapa xusto antes de comer ou á primeira hora da tarde. Por último, teremos que estar atentos a pequenos detalles que se viaxamos sós cobran especial importancia, por exemplo planificar ben a etapa do día seguinte ou asegurarnos de que o noso teléfono móbil teña sempre suficiente batería.
Quen dixo medo!
España é un país seguro e a ruta xacobea tamén. Saír a camiñar sós de día ou de noite sen pensar nos perigos que nos poidan axexar, algo que sería impensable en boa parte do planeta, resulta en grao sumo común no noso país. Son millóns os peregrinos que pasaron pola nosa terra nos últimos anos e pouquísimos os sucesos violentos que ocorreron.
Os maiores problemas de seguridade que podedes atoparvos son os pequenos roubos nos albergues. Por iso, recomendámosvos non levar obxectos de valor nin demasiado diñeiro en metálico e manter sempre as vosas pertenzas ao alcance da vista. Tamén é recomendable camiñar de día. Como vedes, o sentido común é unha vez máis a mellor protección.
Non teñades medo a facer o Camiño de Santiago en solitario. Corredes máis risco de sufrir un atropelo que un atraco. Darédesvos conta a medida que completedes etapas e vexades as casas dos aldeáns coas portas abertas sempre de par en par.
Fago o que quero
Sobran as explicacións. Facer o Camiño de Santiago en solitario permitiravos gozar de plena autonomía á hora de planificar etapas e tomar calquera decisión, sen necesidade de acordar nin de adaptarse ao que decida un grupo. Dito noutras palabras: poderedes facer o que queirades. Que gustazo!
Blogue
Máis novas
